Tag Archives: campaign

گفت و گو با نازنین افشین جم

محمد تهوری – واشنگتن پریزم
Source: Washington Prism

اکثر ایرانی ها خصوصا ایرانیان ساکن کانادا، از سال ۲٠٠۳ (١۳۸۲) با نام “نازنین افشین جم” آشنا شدند. یعنی زمانی که او بعنوان دختر شایسته کانادا انتخاب شد. اما آنچه باعث شد نام وی بر سر زبانها باقی بماند، تلاش مداومش در راه مبارزه با نقض حقوق بشر بود.

وقتی از نازنین می پرسم چه عاملی سبب شد تا شما روی موضوع نقض حقوق بشر در ایران متمرکز شوی، با ناراحتی قصه “نازنین فاتحی” را برایم بازگو می کند. او می گوید برای من غیر قابل باور بود دختری که در دفاع از حیثیت و حق خودش مرتکب قتل یک متجاوز شد، به مرگ محکوم گردید و قرار بود بزودی به جوخه اعدام سپرده شود. آخر چطور باید دختری اعدام شود که از سوی سه پسر مورد حمله قرار گرفته، و آنها می خواهند به وی تجاوز کنند؟ او نیز در دفاع از خودش به چاقویی که همراه دارد متوسل می شود، و یکی از آنها را از پا درمی آورد.
بعد از آن نازنین افشین جم با راه اندازی رشته عملیات (کمپین)ی در حمایت از نازنین فاتحی، با موضوع نقض حقوق بشر در ایران سروکار پیدا می کند. با رهایی فاتحی از خطر اعدام، افشین جم فعالیت هایش را برای توقف اعدام کودکان پی می گیرد.

مصاحبه پیش رو چکیده یی از یک گپ و گفت دوستانه با نازنین افشین جم در امریکا است، که می خوانید.

 از چه زمانی به موضوع حقوق بشر علاقمند، و در این حوزه فعال شدی؟

* از زمان دانش آموزی به مساله حقوق بشر و کار کردن در این حوزه علاقمند بودم، و اتفاقا از همان دوران فعالیتم را شروع کردم. درمدرسه یی که تحصیل می کردم کلوپی که روی موضوع حقوق بشر فعال باشد، وجود نداشت. لذا من کلوپی با این هدف راه اندازی کردم، و روی مسایل بین المللی کار می کردیم.

مثلا چه نوع فعالیت هایی؟

* مثلا برنامه ای طراحی کردیم که بچه ها ۳٠ ساعت هیچ چیز نخوردند، و در این مدت شروع به پول جمع کردن برای مردم فقیر آفریقا کردیم. مردمی که غذایی برای خوردن نداشتند. یا می نشستیم درباره مشکلات مردم کشورهای مختلف صحبت می کردیم. خوب هرچی بزرگتر شدم، تلاش هایم بیشتر روی موضوع حقوق بشر متمرکز شد. به طوری که درحال حاضر بیشتر وقتم روی این حوزه می گذرد.

من در این سالها با صلیب سرخ جهانی همکاری می کردم. تلاشم متوجه خدمات رسانی به آسیب دیدگان در کشورهای فقیر بود، که از خدمات بهداشتی و دارویی تا خدمات مالی و غذایی را در بر می گرفت. در عین حال روی بچه های بازمانده از جنگ در کشورهای افریقایی، یا مین زدایی و آسیب هایی که از جنگ ها باقی مانده بود، کار می کردیم. مثلا در کشور اتیوپی به دختران خدمات بهداشتی و پزشکی می رساندیم. یا وقتی حادثه غیر مترقبه یی مثل سونامی یا زلزله بم رخ می داد، خیلی تلاش می کردیم تا برای آنها پول جمع و ارسال کنیم.

– ز کی روی ایران تمرکز کردی؟

* حدودآ از دو سال پیش که داستان نازنین فاتحی را شنیدم و برای دفاع از حقوق این دختر فعال شدم، بیشتر تمرکزم روی ایران است. چراکه خیلی تحت تاثیر او قرار گرفتم. آن موقع در حال تولید یک برنامه موسیقی بودم، که داستان نازنین را شنیدم. آنقدر ناراحت شدم که نتوانستم به کارم ادامه بدهم و برای مدتی آن را رها کردم. شب و روز به نازنین فکر می کردم. خوشبختانه گروهی که با من کارمی کردند، شرایط روحیم را درک می نمودند. این موضوع سبب شد که بتوانم رشته عملیاتی در حمایت از نازنین راه اندازی کنم.

دقیقا توانستی چه کارهایی برای نازنین انجام بدهی؟

* ما توانستیم حدود ۳۵٠ هزار امضا در حمایت از نازنین جمع کنیم. همچنین در مجامع مختلف حاضر شدم، و در حمایت از او سخنرانی کردم. از سازمان های مختلف می خواستیم که با دولت ایران برای آزادی نازنین مذاکره کنند. این تلاش ها سرانجام نتیجه داد.

 در این راه بیشتر از ایرانی ها کمک گرفتی، یا غیرایرانی ها یاریت دادند؟

* بیشتر کسانی که به من کمک کردند و هنوز هم می کنند، غیرایرانی هستند. آنها از سراسر دنیا با من در تماسند، و با هم به صورت آن لاین کار می کنیم. بعضی از ایرانی ها هم کمک کردند. ولی (همان طور که گفتم) کمک غیرایرانی ها بیشتر بود. مثلا ما باید حدود ٤۵ هزار دلار برای تامین وثیقه نازنین جمع آوری می کردیم. بیشتر این پول را غیر ایرانی ها پرداخت کردند، و حدود ده درصد اش را هم ایرانیان دادند.

– فکر می کنی چرا کمک ایرانی ها کمتر بود؟

* در مرحله اول آنها باور نداشتند، که این تلاش ها نتیجه بدهد. مثلا امروز خیلی ازایرانی ها که مرا می بینند می گویند ما فکر نمی کردیم این امضاء جمع کردن ها نتیجه بدهد، وگرنه حتما آن نامه را امضاء می کردیم. خوب بعضی از آنها هم می ترسیدند دچار مشکل شوند.

– بعد از پایان یافتن مورد نازنین که با موفقیت همراه بود، روی چه موضوعی متمرکز شدی؟

* یکی از موارد نقض حقوق بشر در ایران که خیلی مرا تحت تاثیر قرار داد، موضوع اعدام کودکان بود. لذا حدود یک سال می شود، که تمام تلاشم روی این موضوع متمرکزاست. به همین سبب رشته عملیات توقف اعدام کودکان را راه اندازی کرده ام، و با کمک جمعی از فعالان حقوق بشر روی این موضوع کار می کنیم.

– دقیقا چه کار می کنید؟

* کودکان در معرض خطر اعدام را شناسایی می کنیم، و با خانواده آنها تماس می گیریم تا بدانیم به چه کمکی نیاز دارند. سپس سعی می کنیم به آنها کمک کنیم. بیشتر آنها در گرفتن وکیل و هزینه های آن مشکل دارند. ما هم برایشان وکیل می گیریم، و هزینه های آن را پرداخت می کنیم. به آنها یاد می دهیم چگونه به آقای (آیت الله) خامنه ای (مقام رهبری) و آقای (آیت الله) شاهرودی ( رئیس قوه قضائیه) نامه بنویسند، تا از خطر اعدام نجات پیدا کنند.

همزمان در سازمان ها و مجامع بین المللی و مجلس های قانونگزاری سخنرانی می کنم، تا آنها دولت ایران را متقاعد کنند اعدام کودکان را متوقف نماید. در واقع سعی می کنیم صدای کودکان در معرض خطر اعدام را، به گوش جهانیان برسانیم. همچنین تلاش می کنیم که ایران قانون اعدام را ملغی اعلام نماید.
 چگونه این بچه ها را پیدا می کنید؟

* از طریق مطبوعاتی که خبر دستگیری و اعدام آنها را منتشر می کنند، وکلایی که با آنها در ارتباط هستیم، خانواده متهمان و فعالان حقوق بشر در داخل ایران، با آنها آشنا می شویم. سپس با ایشان ارتباط برقرار می کنیم.

تا حالا چند کودک را شناسایی کرده اید؟

* ما تاکنون ١٠٠ کودک را شناسایی کرده ایم، که در معرض اعدام هستند. ولی گفته می شود تعداد کودکان در معرض خطر اعدام ١٧٠ نفر است.

– آیا اعدام کودکان در دیگر کشورها را نیز دنبال می کنید؟

* بله محدوده فعالیت ما ایران نیست، و تمام کشورها را تحت نظارت داریم. ولی چون این پدیده در ایران ابعاد گسترده ای دارد، بیشتر نگاهمان متوجه این کشور است.

– اعدام کودکان در کدامیک از کشورها رایج است؟

* در سودان، یمن، عربستان سعودی و . با مشکل اعدام کودکان مواجهیم. ولی گستردگی آن در ایران، با هیچ کجای دنیا قابل مقایسه نیست. مثلا در عربستان ما تنها دو پرونده مفتوح داریم. در حالیکه در ایران با صد پرونده مواجهیم

برای توقف اعدام کودکان با کدام سازمان و سازمان های غیر دولتی (ان جی او) در ارتباط هستید؟

* مشخصا با سازمان عفو بین الملل همکاری می کنیم. چون آنها نیز مثل ما نمی توانند در ایران دفتر و نماینده داشته باشند، بنابراین اطلاعاتمان را در اختیار همدیگر می گذاریم و با هم کار می کنیم.

– آیا قادر هستید مجلس ها را متقاعد کنید، که ایران را تحت فشار بگذارند؟

* ببینید ایران کنوانسیون حقوق مدنی را امضا کرده، و براساس آن متعهد شده است که حقوق بشر را رعایت کند و از اعدام کودکان زیر ١۸ سال خودداری نماید. بنابراین در برابر جامعه جهانی تعهد دارد. ما این تعهد را گوشزد می کنیم و می خواهیم که آنها ایران را مجبور کنند، که مفاد این کنوانسیون را رعایت نماید.

در عین حال اینکه ایران کودکان بزهکار را تا رسیدن به سن ١۸ سالگی در زندان نگه می دارد و بعد آنها را اعدام می کند، نقض کنوانسیون حقوق مدنی است. ضمن اینکه در قوانین داخلی جمهوری اسلامی نیز پسر تا به ١۵ سالگی نرسد، اعمالش مستوجب اعدام نیست.

برای نمونه ما پرونده ای داریم، که پسری در سن ١۳ سالگی با پسر دیگری رابطه جنسی برقرار کرده است. این پسر در حالی به اعدام محکوم شده، که قانون داخلی ایران نیز به قاضی اجازه صدور حکم اعدام نمی دهد. لذا در تلاش هستیم این حکم را ملغی کنیم.

– چرا با وجود موارد متعدد نقض حقوق بشر در ایران، روی این موضوع متمرکز شدی؟

* چون فکر می کردم از این موضوع بیشتر غفلت شده، و باید آن را برجسته کرد. ضمن اینکه از این راه می خواهم به جوانان ایرانی امید بدهم که ما می توانیم با کمک همدیگر به نقض حقوق بشر در ایران پایان دهیم. ما می توانیم دولت را مجبور کنیم قوانینش را تغییر دهد، و به حقوق بشر احترام بگذارد.

شما در کانادا بعنوان دختر شایسته انتخاب شدی. این موضوع چقدر کمک کرد که فعالیت های حقوق بشری را وسعت ببخشی؟

* من اصلا با این هدف در مسابقه انتخاب دختر شایسته سال در کانادا شرکت کردم، که صدایم بلندتر شود و بتوانم بیشتر در این حوزه کار کنم. خوشبختانه خیلی هم مؤثر بود.

در حوزه حقوق بشر، از فعالیت های هنری چقدر بهره گرفته ای؟

* تمام برنامه های من در راستای حقوق بشر بوده است. در کشورهای مختلف موسیقی اجرا کرده ام، تا بتوانم رشته عملیاتمان را معرفی کنم.

– درآمد کنسرت هایت را هم در این عملیات هزینه کرده ای؟

* تا حالا تمام کنسرت های من رایگان بوده است. من تنها از این فرصت برای تبلیغ این رشته عملیات و افشای نقض حقوق بشر در کشورهای مختلف جهان از ایران گرفته تا چین، استفاده کرده ام.

در ادامه مایلم کمی وارد حریم خصوصی شما بشوم.

* ایرادی ندارد.

با سینمای ایران آشنا هستی؟

* کارگردان ها و هنرپیشه های ایرانی را زیاد به اسم نمی شناسم، ولی سینمای ایران را خیلی دوست دارم. هروقت در کانادا جشنواره فیلم های ایرانی برگزار می شود، حتما برای دیدن فیلم ها می روم

– اگر کارگردان های ایرانی به تو پیشنهاد بازیگری بدهند، قبول می کنی؟

* البته! ولی وقتی فارسی من خوب نیست، چطور می توانم با کارگردان های ایرانی کار کنم؟

– خوب شاید به تو نقشی بدهند، که اصلا قرار نباشد فارسی صحبت کنی!

* حتما می پذیرم

– آیا فیلم پرسپولیس را دیده ای؟

* من قبلا کتابش را به زبان فرانسه خوانده بودم. فیلم را هم دیدم، و از آن خوشم آمد. ولی این فیلم از نگاه یک خانواده، آنهم خانواده قاجار ساخته شده است. به نظرم نگاه کارگردان خیلی شخصی است، در حالیکه جامعه ایران بسیار پراکنده می باشد.

– تا به حال به ایران رفته ای؟

* وقتی یک ساله بودم، خانواده ام مرا به کانادا آوردند. من در کانادا بزرگ شدم، و هیچ وقت به ایران نرفته ام.

– چرا در این مدت به ایران نرفتی؟ در ایران دوست و آشنایی نداری؟

* اتفاقا بسیاری از فامیل هایم در ایران زندگی می کنند، و خیلی هم دوست دارم به آنجا سفر کنم. ولی خانواده ام تا به حال اجازه نداده اند. آنها می ترسند در آنجا برایم اتفاقی بیفتد. خصوصا اینکه هرازگاهی ایمیل های تهدید آمیز هم از ایران دریافت می کنم.

– مثلا چه ایمیل هایی؟

* تا به حال چند بار به قتل و ضرب و جرح تهدید شده ام. آنها مخالف فعالیت حقوق بشری من هستند.

– از میان سه نقش هنرپیشگی، خوانندگی و حقوق بشری که ایفا کرده ای، به کدام بیشتر علاقه داری؟

* از فعالیت در حوزه حقوق بشر لذت می برم، و دلم می خواهد همین راه را ادامه بدهم.

– ایران را بیشتر دوست داری یا کانادا را؟

* من ایران را هنوز نشناخته ام. تمام زندگی ام در کانادا بوده، پس این کشور را بیشتر دوست دارم. با این حال احساس می کنم تکه یی از قلبم متعلق به ایران است.

– پدر و مادر شما اصالتا کجایی هستند؟

* پدرم تهرانی می باشد، و مادرم آذری است. مادرم گاهی با مادر بزرگم ترکی صحبت می کند، ولی من متوجه نمی شوم.

– در چه رشته ای تحصیل کرده ای؟

* علوم سیاسی و روابط بین الملل

– قصد ادامه تحصیل نداری؟

* دارم فکر می کنم. اما هنوز تصمیم نگرفته ام در چه رشته ای ادامه دهم.

– و سوال آخر اینکه اگر کسی بخواهد با شما همکاری کند، چگونه می تواند با شما همراه شود؟

* معمولا من از همه جای دنیا ایمیل دریافت می کنم، و از دریافت آنها خوشحال می شوم. هرکس دغدغه حقوق بشر داشته باشد، می تواند با کمپین ما که به سازمانی غیر دولتی (ان جی او) تبدیل شده، همراه شود. من براساس توانایی افراد از آنها می خواهم، که در پیشبرد برنامه ها به ما کمک کنند. آدرس سایت و ایمیل من به قرار زیرست:

محمد تهوری از نويسندگان واشنگتن پريزم است    

An interview with Nazanin Afshin-Jam

Source: BR Special

On February 1, 1979 exiled Ayatollah Khomeini returned to Iran after 14 years in exile. Ayatollah Ruhollah Khomeini, 78, was imprisoned by the Shah in 1963 for his opposition to reforms and was expelled the following year to Iraq – via Turkey. Only 10 days after Khomeini’s triumphant return to Iran from exile in Paris, the army returned to their barracks and gave up the fight to defend the regime of Prime Minister Shahpour Bakhtiar who resigned and soon went into exile and was later assassinated in Paris in 1991.

On the first of April, 1979 Ayatollah Khomeini declared Iran an Islamic Republic. Khomeini presided over a brutal and repressive regime which pursued the war with Iraq from 1980 until 1988 with a religious fervour. He regarded Saddam Hussein as the infidel leader of the country which had expelled him back in 1978.

On November 4, 1979, Iranian militants stormed the United States Embassy in Tehran and took approximately seventy Americans captive. This triggered the most embarrassing crisis for the Carter presidency after dragging on for 444 days.

On September 20, 1980 a war broke out between Iran and Iraq after three weeks of border clashes. Iraq bombed several Iranian air and military supply bases, including Tehran’s International Airport. This escalation in hostilities came after Iraq tore up a 1975 border agreement with Iran over sovereignty of the Shatt al-Arab waterway.

Nazanin Afshin-Jam was born in the midst of all this turmoil in Tehran, Iran in 1979 and later immigrated to Canada with her family in 1981. As a young girl, Nazanin was enthralled with the workings of the world and self-educated herself in global issues. It was with this passion for global awareness she went on to acquire a Double Major Degree in International Relations and Political Science at the University of British Columbia. Later she received scholarships to study at the prestigious L’Institut d’Etudes Politiques in Paris and at the International Study Center at Herstmonceux Castle in England. She also became a Royal Canadian Air Cadet, rising to the highest rank of Warrant Officer First Class, where she became licensed to fly both conventional aircraft and gliders.

Have we mentioned yet that Nazanin is a singer, songwriter, international human rights activist, model, musician, actress and the former Miss World Canada, as well as the 1st runner up in the Miss World Pageant? It would seem likely that the difficulties her family endured must have had a profound impact on Nazanin and has played a role in shaping the remarkable woman she has become.


BRSpecial:
First, thank you Nazanin for taking what precious little time you must have for yourself, to do this interview.

It’s obvious that the events of the late 70’s in Iran were the reason your family immigrated to Canada. Do you consider Canada your native home, or is your Iranian heritage still the stronger of the two?

Nazanin:
First and foremost I see myself as a citizen of the world. Borders for me are socially constructed but that said I am proud to have been born amongst a people that have made so many significant contributions to the world throughout history. We are descendents of Cyrus the Great, the founding father of Persia who introduced the first declaration of human rights, promoted freedom of religion and advocated for the abolishment of slavery. I am happy to have been brought up in a culture that values the importance of family and the importance of a good education. On the other hand, due to the fact that Iranians do not live in freedom today, I feel blessed to have lived most of my life in Canada. Having been exposed to the richness of multiculturalism has opened my eyes to the beauty and strength of all cultures. It has also made me sensitive to the plight of people who do not have the same opportunities that I have had growing up and this is what drives me to try and make the world a little bit more just and fair.

BRSpecial:
The turmoil and chaos in Iran and your subsequent departure must have played a large role in your interest in global issues, but was it also the motivating force behind the other successes you have had in academics, acting, beauty pageants, and now in music?

Nazanin:
I am sure that on a subconscious level, our departure from our homeland and separation from other family members must have had an impact on my entire life. When there is unnecessary man made suffering, I ask myself “why”? Why should we have been separated from our family members because of someone else’s political agenda? I try not to take anything for granted and I try to use all my blessings to advance humanity. I have always strived to do my best. Competing at Miss World and getting into the music industry were vehicles for me to try and make my voice stronger in order to raise awareness on various human rights and humanitarian issues close to my heart.

BRSpecial:
You were no more than 2 years old when your family left Iran and immigrated to Canada. Have you ever returned and what is your impression of the mood or mindset of the majority of the Iranian people?

Nazanin:
It is a dream for me to one day go back, tour Iran and visit family members I have never met before. Unfortunately it is too dangerous for me to go back especially since I have been outspoken on women’s rights and the extremist interpretation of Sharia law that they use in Iran’s penal code including the punishment of stoning for adultery and child executions.

While I have not been back, I keep in close contact with Iranians via internet. I receive thousands of emails from the Iranian people confiding in me the abuses they face on a daily basis under the current regime like the persecution of ethnic and religious minorities, gender discrimination and imprisonment of prisoners of conscience.

When we have some more time at a later date I would love to explain the intricacies, because Iran is a land of paradoxes and this short review would not do the complexities justice.

The majority of Iranian people want freedom and democracy, the separation between religion and the state, the rule of law and better human rights. They are fed up with those that are in power like President Ahmadinejad and the Supreme Leader Ali Khamenei that do not represent their opinions and voices. The problem is when they try to rise up and say anything anti-regime they are imprisoned, tortured or killed. Those in power instill fear on the population so many people shy away from getting political and are more concerned about having food on their table for their families. Despite the rich and fertile land with oil, the economic situation is sour and many have to work three jobs just to make ends meet. Many are unemployed with a huge increase in drug abuse, prostitution and HIV/AIDS. Seventy percent of the population is under the age of 30, they are freedom loving people, hip, and tech savvy and very interested in making good connections with the west. With this young demographic and strong women’s rights movement, labour unions and the overall discontent, I think it is inevitable that change will come sooner than later.

BRSpecial:
You played a very important role in the release of Nazanin Fatehi
www.helpnazanin.com , who was previously sentenced to death by hanging for killing a man who had assaulted and tried to rape her. Are there many more just like her awaiting similar fates? Or has the public alarm that you so well sounded put the Iranian Judiciary on guard?

Nazanin:
There are many more “Nazanin Fatehi’s” out there. Currently there are over 100 minors on death row that we have recorded on our campaign website Stop Child Executions at
www.stopchildexecutions.com although the Chief of Police in Iran suspects there are over 170.

We have noticed time and time again, the children who are exposed in the media or where diplomatic and international pressure has been ensued on their behalf, are the ones who are not executed in the end. The ones who are unknown are quickly disposed of.

Our campaign’s aim is to put a permanent end to the situation so that we don’t have to keep trying to save one life at a time. Iran is signatory to the International Covenant on Civil and Political Rights and the Charter of the Rights of the Child which forbids the execution of those who have committed an offence before the age of 18. Under Iran’s interpretation of Sharia law, it spells out that a girl is an adult at age 9 and a boy is an adult at age 15 and therefore are criminally responsible for their actions. They bastardize International human rights law by saying “fine, we won’t execute the 9 year old now, but we will keep her in prison until she turns 18 and then we will carry out the execution”. This is why it is imperative for regular people, like you and me, to speak out. Each signature on a petition, or better yet personal letters written to the Iranian officials has an impact. For those reading this article please go to: www.stopchildexecutions.com , sign the petition and learn how you can help…you could potentially be saving a human life!

BRSpecial:
You have been very outspoken on China’s human rights violations. What can individuals thousands of miles away from China do about affecting a government like the one in Beijing that are effective and net results?

Nazanin:
International pressure. Encourage your head of state not to partake in the opening ceremonies of Beijing’s 2008 Olympics. Other than that, one can get involved in traditional campaigning methods like writing to your government officials, writing to the China’s President, organizing talks and rallies at local schools and universities. Let your media know that you are interested in learning more about this topic. Be creative…use your talents in a unique way to raise awareness. For example you can write a song, a poem or paint a picture. We all have the capacity to contribute in our own way. You can watch my music video for my song “Someday” where I try to bring hope to those who live under tyrannical regimes that stifle voices and liberty.
www.myspace.com/nazaninmusic

BRSpecial:
Would you say there is any negligible difference in the way women are treated in some middle-eastern countries after there are large-scale outcries from international organizations and concerned individuals like yourself?

Nazanin:
The power of the individual is strong, but united we are even stronger. There is a women’s rights group in Iran called “The One million signatures campaign” calling for a change to discriminatory laws. Through public support they have made some headway improving the life and conditions of women in the country. One of the members of this campaign, Shadi Sadr, also leads the “Stop Stoning Forever Campaign”, where they have been successful in saving several women from the fate of being buried to their neck and stoned to death. International organizations are part of support group, drops of water that lead to the creation of an ocean of change.

BRSpecial:
How on earth do you become a recording artist, write and perform music when so many want you to speak about human rights, women’s rights, and animal rights being abused around the world? There seems hardly enough hours in a day.

Nazanin:
You are absolutely right about that. It is overwhelming at times. Music acts as an art for me whereby I can release all the stress pent up from working on daunting human rights cases. It is a means by which I can spread some of my messages on world issues. You could say that music is more of a part time job, while my human rights work takes precedence over everything else in my life. There will be plenty of time when I am 90 years old to catch up on sleep 😉
www.nazanin.ca

BRSpecial:
Should we be able to look ten years into the future, what would you most like having us see Nazanin doing?

Nazanin:
I am not sure exactly what I will be doing in 10 years from now but I am sure it will involve working on human rights and humanitarian issues in one capacity or another. I don’t know whether I will continue to do public speaking and raising awareness, singing or documentary filmmaking. Whatever I do, I know I will try to be a voice for the voiceless whether it is animals, women in the Middle East or general populations under oppressive regimes. By then I also hope to be married and raising a family. Life changes from one minute to the next, so I will leave it up to God how I should be guided J

BRSpecial:
As much as we appreciate the precious time you have so graciously given us, it is time to say thank you for this interview and for the tremendous efforts you make on behalf of those that cannot voice their own stories. Thanks Nazanin. The world is a far better place with bright
lights like you in it, so keep right on shining…

Every HUMAN Has RIGHTS

2008 is the 60th anniversary of the Universal Declaration of Human Rights.

Various Human Rights organizations will be participating in the global Every Human Has Rights campaign during 2008. Each one will concentrate on a different aspect of Human Rights.

Stop Child Executions Organization officially announce its support of the “Every Human Has Rights campaign” which was launched this year.

This is an opportunity for individuals all over the planet to discover and rediscover the Universal Declaration. To read it, sign it and pledge to live by its principals:

You may sign the Universal Declaration of Human Rights here: http://www.everyhumanhasrights.org

محمد مصطفايي : اعدام زير 18 ساله ها غيرقانوني است

source: roozonline.com

برگزاري نشستي با موضوع پرونده هاي اعدام کودکان – پنجشنبه 22 فروردین 1387[2008.04.10

‏‏”صدور حکم اعدام براي افراد زير 18 سالي که مرتکب جرم مي شوند، ممنوع است و تمام دادگاه هايي که براي افراد زير ‏‏18 سال حکم اعدام صادر مي کنند، کاري خلاف قانون انجام مي دهند.” اين، نتيجه گيري نشستي تحت عنوان “بررسي مفاد ‏قانوني مربوط به صدور حکم اعدام براي افراد زير 18 سال” بود که بخش اعظم آن ديروز به سخنراني محمد مصطفايي در ‏سالن اجتماعات دفتر حقوقي راد اختصاص داشت.‏

در اين مراسم که با حضور جمعي از وکلا، حقوقدانان، روزنامه نگاران، فعالان حقوق کودک و کارآموزان رشته حقوق، ‏برگزار شده بود محمد مصطفايي وکيل دادگستري با اشاره به 9 نوجواني که در سال گذشته اعدام شدند، درباره صدور حکم ‏اعدام براي اين افراد گفت: بسياري از پرونده هاي اعدام زير 18 ساله ها بر اساس اقرار خود اين افراد صادر مي شود. در ‏حالي که بسياري از آنها نه از حقوق خود آگاهند و نه عواقب چنين اقرارهايي که معمولا هم تحت فشار از آنها گرفته مي ‏شود را مي دانند. آنها نمي دانند که اين اقرار ها مي تواند به صدور حکم اعدام براي آنها منجر شود.‏

وي با اشاره به پرونده افرادي چون محمدرضا حدادي، محمد لطيف، دلارا دارابي و ماکوان مولودزاده، به اقرار آنها اشاره ‏مي کند و اظهار داشت: حدادي به خاطر تطميع مجرمان اصلي و به خاطر فقر، قتل را به گردن گرفت بدون اينکه از ‏عواقب چنين اقراري با خبر باشد. دللارا دارابي نيز اقرار اوليه اش که موجب صدور حکم اعدام عليه وي شد به خاطر ‏علاقه به پسر مورد علاقه اش بود. در حالي که حتا پزشکي قانوني ارتکاب جرم توسط يک چپ دست را زير سوال برده اما ‏صدور حکم اعدام عليه دارابي به خاطر اقرار وي بوده است و در مورد لطيف او کودک تر از اين بوده که بداند چه مي ‏گويد و بلوغ عقلي نيز در زمان اعترافاتش نداشته است. ‏

مصطفايي با زير سوال بردن اين احکام تصريح کرد که اولا لازم است که کودکان به محض دستگير شدن و قبل از هر ‏اقراري از داشتن يک وکيل با تجربه بهره مند باشند و درثاني شواهدي به جز اقرار نيز مد نظر دادگاه ها براي صدور حکم ‏قرار بگيرد.‏

وي گفت که در مورد احکام اعدام ها به طور مشخص دو مشکل عمده وجود دارد. اولا قانون هرگز درباره مسووليت سن ‏کيفري سني را مشخص نکرده است و قضاتي که سن 15 سال تمام براي پسران و 9 سال تمام براي دختران را مبناي ‏قانوني صدور حکم قرار مي دهند، درواقع سن بلوغ شرعي قانون مدني را به سن کيفري تسري داده اند. در حالي که اين ‏امر تفسير فردي آنها است و قانون در اين باره مسووليتي برعهده ايشان نگذاشته است.‏

سخنران سپس به معاهده هاي بين المللي ايران اشاره کرده و ناديده گرفتن آنها در دادگاه ها را نشانه تخلف از قانون دانست: ‏معاهده بين المللي نمي تواند تحت الشعاع شروط داخلي قرار بگيرد. با اين حال شروطي که شوراي نگهبان بعد از سال ‏‏1372 و تصويب کنوانسيون حقوق کودک، بر اين کنوانسيون وارد کرد، شامل ماده 37 اين کنوانسيون ( که صدور حکم ‏اعدام براي کودکان را مجاز نمي داند) نمي شود. بنابراين در سختگيرترين شرايط نيز، اين ماده کنوانسيون، لازم ‏الاجراست. در حالي که در همه دادگاه هايي که براي کودکان حکم اعدام صادر شده، اين کنوانسيون و نيز تعهدنامه هاي بين ‏المللي مخالف اعدام (بويژه براي کودکان) ناديده گرفته شده و قضات اين دادگاه ها فقط قانون مجازات اسلامي و قانون مدني ‏را مد نظر مي گيرند.‏

پرداختن به اين مساله موجب سوال و جوابها و بيان ايرادها و سوالهايي توسط برخي از وکلاي جوان حاضر در جلسه شد. ‏در اين باره محمد دادخواه، وکيل دادگستري که شهرتش به خاطر وکالت بسياري از پرونده هاي حقوق بشري است، و ‏مديريت اين جلسه را نيز به عهده داشت گفت: تعهدات بين المللي در حکم قانون، و بالاتر از قوانين داخلي است و طبق ‏معاهده وين از سوي کشورهاي امضا کننده بدون شرط، لازم الاجرا است. بنابراين همه دادگاه هايي که براي افراد زير 18 ‏سال حکم اعدام صادر مي کنند، کاري ممنوع و خلاف قانون انجام مي دهند

سخنراني محمد مصطفايي – موضوع :اعدام اطفال زير 18 سال

موضوع سخنراني :اعدام اطفال زير 18 سال

سخنران: محمد مصطفايي , وكيل دادگستري

زمان: 21/1/87 ساعت 15:30 تا 17

مكان:خيابان وليعصر، بالاتر از عباس آباد، كوچه نادر، ساختمان راد، موسسه حقوقي راد