متهم در تيرماه سال 82 همراه یکی از دوستانش و برادرش کوچکش براي تفریح به پارک سپهر واقع در شهرک غرب رفته بودند كه متهم پيش از اينكه وارد پارک شود برای دیدن پدرش، سمت دفتر وی می رود و چون پدرش در دفتر کارش نبود به پارک بر می گردد.

در همین حین دوست متهم به نام امیر با شخصی به نام مجتبی در حال جر و بحث بود و برادر مجتبی نیز وارد دعوا شده بود كه با ورود متهم به دعوا مرتضی مشتی به بینی او زد و در هر صورت دعوا به اتمام رسید.
پس از دقایقی این سه نفر به وسط پارک رفتند. همگی روي صندلی نشسته بودند که مجتبی و يكي از دوستانش به نام مرتضي سر می رسند.  مجتبی با چاقو به سمت امیر هجوم  می آورد و مرتضی هم که چاقویی در دست داشت به سمت برادر متهم حمله مي كند.  
متهم هم از بیم جان برادرش چاقویی را که همراه خود داشت خارج کرد و به سمت مرتضی می رود تا بتواند از خود و برادرش دفاع کند كه در نهايت درگيري باعث قتل مرتضي مي شود. پس از اين متجرا با شكايت خانواده مقتول و بازجويي هاي صورت گرفته براي متهم به قتل ماجرا قرار مجرميت و كيفرخواست صادر و پرونده براي رسيدگي به دادگاه كيفري استان فرستاده شد و قرار است متهم براي دومين بار از سوي قضات شعبه 74 دادگاه كيفري استان تهران محاكمه شود.

در دومين جلسه محاكمه كه 7 ارديبهشت ماه سال جاري از سوي قضات شعبه 71 دادگاه كيفري استان تهران برگزار خواهد شد متهم ديگري كه او هم پيش از سن 18 سالگي مرتكب قتل شده بود پاي ميز محاكمه خواهد رفت.

4 فروردين ماه سال 86 در پی يك تماس تلفنی با مرکز فوریت های پلیس موضوع یک درگیری در خیابان بهشت نظرآباد هشتگرد که در پي آن جوانيب به نام « مهدی» از ناحیه گردن مجروح شده بود به ماموران اطلاع داده شد.
در پي اين ماجرا نوجواني به نام «صفر» پس از یک روز با ماموران مراجعه كرد و گفت: من با مهدي درگير شدم و او را با داشتن يك چاقو زخمي كردم.
«صفر» كه متولد سال 68 است در زمان ارتکاب قتل 17 ساله بود و در تشریح حادثه می گوید: « ساعت حدود 8 شب بود که با دوستانم به نام های «محمد»، «مصطفی»، «سیروس» و «اسماعیل» در حال قدم زدن در خیابان طالقانی بودیم. چند دقیقه ای گذشت تا اينكه یکی از دوستانم گفت از خیابان نگارستان برویم. به آخر کوچه که رسیدیم دو نفر ایستاده بودند. یکی مقتول بود که با «فاطمه» كه دختر مورد علاقه من بود صحبت می کرد و دیگری از دوستان مقتول به نام «مجتبی» بود . فاطمه من را كه دید مخفی شد و سپس محل را ترک کرد . مهدی به طرف من آمد و گفت چه می خواهی. من گفتم آمدم احوال پرسی کنم. به من گفت سوار موتورش شوم تا با هم جايي برويم. من هم نترسیدم و سوار شدم. مسافت کوتاهی را طي کردیم كه موتور را نگه داشت كه با هم بر سر حرف هاي نامربوطي كه مي زد، درگیر شدیم. دوستانم آمدند و ما را جدا کردند. خیلی ترسیده بودم. به منزل رفتم و برای اینکه برایم اتفاقی نیافتد یک چاقوی دست ساز داشتم برداشتم و به کمرم بستم. به طرف منزل یکی از دوستانم رفتم. در راه صدای موتوری را شنیدم. متوجه شدم مقتول به سرعت به طرف من می آید. از ترسم چاقو را در آوردم. بدون آنکه قصد ضربه زدن داشته باشم با او درگير شدم.
چاقو به یقه پیراهنش خورد و ومقتول تعادلش را از دست داد و به وانتی که در نزدیکی ما بود برخورد کرد. چاقو نیز با برخورد به وانت به گردن مقتول فر رفت. نمی دانستم باید چه کار کنم.  ناخواسته دویدم و به خرابه ای رسیدم. تا ساعت 12 شب آنجا بودم. به سمت منزل فاطمه رفتم و به پدر فاطمه گفتم من به خاطر دخترشما یک نفر را با چاقو زدم. پس از اين ماجرا به سمت حرم حضرت معصومه در قم رفتم. عذاب وجدان داشتم به همين خاطر تصمیم گرفتم خودم را معرفی کنم. به منزل آمدم و با پدرم به پاسگاه رفتم و خودم را معرفی کردم.»
پس از اين ماجرا پرونده ای  در شعبه سوم بازپرسی دادسرای عمومی نظرآباد تشکیل و تحقیقات قضایی آغاز شد تا اينكه سرانجام پرونده براي رسيدگي نهايي به دادگاه كيفري استان تهران فرستاده شد و قرار است در هفتمين روز ارديبهشت ماه سال جاري متهم از سوي قضات شعبه 71 دادگاه كيفري استان تهران محاكمه شود.
اما اين دو جلسه محاكمه در حالي برگزار خواهد شد كه پرونده يك نوجوان محكوم به قصاص براي استيذان نزد رييس قوه قضاييه فرستاده شده است و هر لحظه امكان اجرا شدن حكم او وجود دارد.
ساعت 21 مرداد سال 82 ماموران گشت کلانتری 108 متوجه دو پسر جوان كه در حال فرار بودند، شدند.
ماموران با مشكوك شدن به موضوع دو پسر جوان را که خودشان را «حسین» و «امرالله» معرفی كرده بودند، آنها را دستگير كردند.
در بازجويي هاي اوليه در همان محل مشخص شد كه اين بين اين دو نفر و عده ای دیگر درگیری به وجود آمده و در اين بين جواني به نام «مهدی» مجروح و به بيمارستان منتقل شده است.
با انتقال همان دو متهم به اداره آگاهي «حسین» در بازجویی ها ماجرا را شرح داد و گفت: «در خیابان زنجان در حال قدم زدن بوديم. من براي انجام كاري از دوستم براي چند دقيقه اي جدا شدم. وقتي دوباره به همان محل بازگشتم متوجه درگيري دوستم با پسر ديگري شدم، نمي دانستم دليل درگيري آنها چه بود. من آنها را جدا کردم ولی دوباره درگيري آغاز شد. تا اينكه در يك لحظه پسري به هواخواهي همان پسر آمد و با ميله فلزي به سر من و امرالله زد. من دستهای او را گرفتم و گفتم نزن، ما دعوا نداریم و او را با حرف های خود قانع كردم اما ناگهان از پشت پسر ديگري مرا با مشت زد. در آن لحظه من چاقويي را كه داشتم، در آوردم. به قصد ترساندن آن افراد بود و نمي خواستم كسي را با آن بزنم. من چاقو را به هيچ كسي نزدم. در يك لحظه فقط به ياد دارم كه همه گفتند قاتل را بگيريد اما من نمي دانستم به درستي كه چه اتفاقي رخ داده است.  با اين اظهارات در نهايت براي حسين به اتهام قتل كيفرخواست و پرونده اش براي رسيدگي به شعبه 74 دادگاه كيفري استان تهران فرستاده شد كه حكم صادر اما در نهايت از سوي يكي از بازرسان ويژه زماني كه پرونده براي استيذان فرستاده شده بود، حكم به خاطر داشتن نقايصي استيذان نشد. 
با اين نقص در اجرای ماده 2 قانون وظایف و اختیارات ریاست قوه قضاییه پرونده بار دیگر  در شعبه 13 دیوانعالی کشور مورد رسیدگی قرار گرفت كه اين بار هم قضات اين شعبه  استدلالات بیان شده را رد كردند. به اين ترتيب در حال حاضر پرونده يك مرتبه ديگر براي استیذان به دفتر ریاست قوه قضاییه فرستاده شده است.