رضا در جلسات دادگاه گفته است كه داشتم از خانه يكي از دوستانم به سمت منزل مي رفتم به زمين خالي نزديك روستايمان رسيدم مرحوم رحمان با پسر عمويم در سر سه راهي شاهين نشسته بودند رحمان به طرف من آمد مرا هول دادو با كف دست گذاشت به صورت من و درگيري بين ما دو نفر شروع شد و من به خاطر ترساندن مقتول چاقويي را از جيب كاپشانم بيرون آوردم به طرف رحمان درخشان انداختم و فكر مي كردم كه او خود را كنار مي كشد ولي نمي دانم چطور شد كه چاقو به شكم او خورد فكر نمي كردم كه اتفاقي افتاده باشد رحمان رفت و من هم رفتم تا اينكه فرداي آن روز مامورين مرا دستگير كردند و متوجه شدم كه وي به رحمت خدا رفته است .
چند ماه گذشته كارشناسان پزشكي قانوني تهران طي نامه اي اعلام نمودند كه رضا در هنگام ارتكاب جرم مبتلا به علائمي از اختلال خلقي از نوع افسردگي و عدم كنترل تكانه بوده است ليكن قضات محترم به اين امر و اينكه موكل در زمان ارتكاب جرم فاقد رشد عقلاني به دليل صغر سن بوده ، توجه ننموده و مبادرت به اصدار راي به قصاص نفس موكل نمودند . به هر حال رياست محترم قوه قضاييه با در نظر گرفتن حقوق موكل و وجود ايراداتي در پرونده ، فرصتي را براي ايشان فراهم نمودند تا موكل بتواند در حضور پنج قاضي دادگاه كيفري استان از خود دفاع كند به همين جهت از ايشان صميمانه سپاسگذارم و اميدوارم با درايت و عدالت خواهي كه از وي سراغ دارم ترتيبي اتخاذ فرمايند كه همچون كشورهاي ديگر شاهد اعدام اطفال زير 18 سال نباشيم .لازم به يادآوري است كه ايران در سال 1354 به ميثاق بين المللي حقوق مدني و سياسي پيوسته و در سال 1370 كنوانسيون حقوق كودك را پذيرفته است در بند 5 ماده 6 ميثاق و در ماده 37 كنوانسيون حقوق كودك اعدام اطفال زير 18 سال بدون هيچگونه قيد و شرطي توسط كشور ها منع شده است در حالي كه در كشور ما ، اطفال زير 18 سال به اعدام محكوم و حكم صادره در مورد آنها اجرا مي گردد
محمد مصطفايي وكيل رضا پاداشي