عفو بین‌الملل
اعلامیه عمومی
شماره MDE 13/110/2007   
5 سپتامبر 2007

عفو بین‌الملل از خبر اعدام 21 نفر در صبحگاه امروز، که رقم مجموع اعدام‌هایی را که این سازمان از آغاز سال 2007 ثبت کرده به 210 می‌رساند، ابراز انزجار می‌کند.

این رقم بیش از 177 اعدام ثبت شده در سال 2006 است، گرچه رقم واقعی برای هر دو سال احتمالا بیشتر است. دست کم دو فرد به خاطر ارتکاب جرم در کودکی در میان افرادی هستند که تاکنون در سال 2007 اعدام شده‌اند.

 عفو بین‌الملل دهها مورد دادرسی‌های ناعادلانه را ثبت کرده و این سازمان نگران آن است که بسیاری از کسانی که امروز اعدام شدند، با دادرسی ناعادلانه روبرو بوده‌اند، و هیچ تضمینی برای تامین دادرسی عادلانه بدون استثنا و تبعیض در مورد مجازات‌های اعدامی که اجرا شده وجود نداشته است.

‌
در قوانین ایران، متهم هیچ حقی برای داشتن وکیل پیش از تفهیم اتهام ندارد. نماینده سازمان ملل متحد در امر اعدامهای صحرایی، خودسرانه و بدون محاکمه بیان داشته است که همه متهمینی که با مجازات اعدام روبرو می‌شوند بایستی در هر مرحله از روند قانونی از خدمات وکیل دارای صلاحیت برخوردار شوند.

حوزه جرم‌هایی که مجازات اعدام را در پی دارد در ایران به طرزی غیرعادی گسترده است و شامل اتهاماتی است که با واژه‌های گنگی  همچون “محارب با خدا” و “مفسد فی‌الارض” بیان می‌گردد که از جمله شامل کسانی می‌شود که متهم به استفاده از اسلحه علیه دولت هستند، سرقت انجام می‌دهند، و کسانی که علیه دولت جاسوسی می‌کنند. این جرم‌ها، از جمله زنا، و عمل جنسی هم‌جنس‌گرایی، به عنوان جرم علیه خدا محسوب شده و شامل بخشایش نمی‌شود. قانون در مواردی تعیین مجازات را به عهده قاضی می‌گذارد که جرم مربوط به اقدام علیه امنیت ملی باشد.

ماده 6(2) میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، که ایران بدان متعهد است، بیان‌ می‌دارد که ” در کشورهائی که مجازات اعدام لغو نشده است، حکم مرگ فقط باید برای مهمترین جنایت‌ها… باشد.” کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد، نهاد مستقلی که اجرای این تعهدنامه توسط دولت‌ها را بررسی می‌کند، بیان داشته است “این کمیته بر این نظر است که عبارت «مهمترین جنایت‌ها» باید بدین منظور برداشت شود که مجازات اعدام باید کاملا یک اقدام استثنایی باشد.”  افزون بر آن، ماده احتیاطی 1 از «احتیاط‌های تضمین حفظ حقوق کسانی که محکوم به اعدام هستند» که توسط شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد در سال 1984 تصویب شده است، بیان می‌دارد که “درکشورهایی که مجازات اعدام لغو نشده است، حکم اعدام تنها در مورد جدی‌ترین جنایت‌ها می‌تواند اعمال شود، و منظور اینست که حوزه این جرم‌ها نباید فراتر از جنایت‌های از روی قصد، با نتایج مرگبار یا فوق‌العاده شدید باشد.”

دست کم 4 مورد از اعدام‌های امروز، در شیراز، در ملاء عام اجرا شده، و این درحالیست که کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد بیان می‌دارد که “اعدام در ملاء عام … با کرامت انسانی همخوانی ندارد.” دست کم دو مورد از افراد اعدام شده در شیراز به نظر می‌رسد که از اقلیت بلوچ بوده‌اند. عفو بین‌الملل نگران این امر است که اعضای اقلیت بلوچ بخش قابل توجهی از اعدام شدگان در ایران را تشکیل می‌دهند.

عفو بین‌الملل همچنان از مقامات ایرانی می‌خواهد که اعدام افراد به خاطر جرم‌های کودکی را متوقف سازند، و به عنوان اولین گام در راه لغو اعدام، همه احتیاط‌های لازم برای موارد اعدام را بکار برند تا حوزه جرم‌هایی که مجازات اعدام را در پی دارد محدود شود. این سازمان خواهان توقف فوری اجرای همه احکام اعدام در ایران است. شصت و دومین نشست عمومی سازمان ملل متحد در اکتبر 2007 در مورد قطعنامه فراخوان توقف حکم اعدام در جهان رای خواهد داد، که اولین گام در راه لغو حکم اعدام خواهد بود. عفو بین‌الملل از ایران می‌خواهد که ادامه استفاده از شدیدترین مجازات را، که نقض آشکار حقوق بشر است، متوقف سازد و از این قطعنامه حمایت کند.

این سازمان همچنین از همه مردم ایران می‌خواهد که از کارزاری با عنوان “مجازات اعدام را متوقف کنید: جهان تصمیم می‌گیرد” که توسط  «ائتلاف جهانی برعلیه مجازات اعدام» و دیگر سازمانهای غیردولتی آغاز شده با امضای درخواست آنلاین در محل زیر حمایت کنند.
http://www.worldcoalition.org/modules/news/article.php?storyid=10&sel_lang=english